Lanzarote
Notre navigation entre Madère et Lanzarote restera dans nos mémoires, mais pas pour les bonnes raisons. Dès le départ, les vents se sont renforcés jusqu’à 30 nœuds, sans que les prévisions météo n’aient anticipé une telle intensité. Cela aurait pu être gérable si l’enrouleur de génois n’avait pas décidé de nous lâcher à son tour. Résultat : il a fallu affaler sur le pont pas moins de 65 m² de toile, une tâche particulièrement éprouvante pour Caroline et moi.
Comme si cela ne suffisait pas, au moment où nous avons voulu démarrer le moteur, faute de vent, la pompe de refroidissement d’eau de mer a rendu l’âme. Plus une goutte d’eau ne sortait de l’échappement, nous laissant dans l’impossibilité d’utiliser le moteur. L’entrée dans la marina de Rubicon s’est donc faite entièrement à la voile, un défi supplémentaire pour conclure cette traversée mouvementée.
Ce genre d’expérience forge le caractère, dit-on… Mais nous préférerions nous en passer à l’avenir !
Onze overtocht van Madeira naar Lanzarote blijft ons bij, maar helaas niet op een positieve manier. Vanaf het begin namen de winden onverwacht toe tot 30 knopen, iets wat de weersvoorspellingen helemaal niet hadden aangegeven. Dit hadden we nog kunnen beheersen, ware het niet dat ook de rolfok besloot het te begeven. Gevolg: Caroline en ik moesten maar liefst 65 m² zeildoek op het dek binnenhalen, een enorm zware klus.
Alsof dat nog niet genoeg was, begaf op het moment dat we wilden overschakelen op de motor - bij gebrek aan wind - ook de zeewaterkoelpomp het. Geen water meer uit de uitlaat, wat betekende dat de motor onbruikbaar was. De haven van Rubicon invaren? Dat moest dus volledig onder zeil gebeuren, wat de kers op de taart was van deze bewogen overtocht.
Ze zeggen dat zulke ervaringen je sterker maken… Maar we hadden deze liever overgeslagen!
Lanzarote: entre ombres et lumières
Je me jette à l’eau, hésitant à décrire Lanzarote sans risquer de lui ôter ce qu’elle a de beau. Pourquoi tant de retenue ? Tout simplement parce que, depuis notre arrivée ici, nous avons eu du mal à croiser des habitants chaleureux. Ils semblent en vouloir aux touristes, peut-être parce qu’ils sont si nombreux. Qui sait ? Peut-être reprochent-ils aussi à ces visiteurs de leurs avoir volé leur identité, leur culture, d’avoir remplacé leurs plats locaux par des hamburgers et des frites, d’avoir transformé les paysages rudes et majestueux de la lave en constructions de bungalows sans fin.
Peut-être sommes-nous, au fond, d’accord avec eux sur tous ces points ?
Et pourtant, en s’éloignant des stations balnéaires, Lanzarote révèle une autre facette : des panoramas où la lumière joue délicatement avec les couleurs de cette île désertique, sublimant les paysages façonnés par la lave. Ici, loin des foules, Lanzarote murmure encore son âme sauvage.
Lanzarote: tussen schaduw en licht
Ik waag de sprong, aarzelend om Lanzarote te beschrijven zonder het mooie ervan tekort te doen. Waarom zoveel terughoudendheid? Simpelweg omdat we, sinds onze aankomst hier, nauwelijks vriendelijke inwoners zijn tegengekomen. Ze lijken wrok te koesteren tegenover de toeristen, misschien omdat er zoveel zijn. Wie weet? Misschien verwijten ze die bezoekers ook dat ze hun identiteit hebben gestolen, hun cultuur, hun lokale gerechten hebben vervangen door hamburgers en frieten, en de ruige, indrukwekkende lavalandschappen hebben veranderd in eindeloze bungalowcomplexen.
Misschien zijn we het eigenlijk wel met hen eens over al deze punten.
En toch, wanneer je de badplaatsen achter je laat, onthult Lanzarote een andere kant: uitzichten waar het licht subtiel speelt met de kleuren van dit woestijneiland, en waar de landschappen gevormd door lava tot leven komen. Hier, ver weg van de drukte, fluistert Lanzarote nog steeds zijn wilde ziel.
Notre nouvel enrouleur de Génois.
Onze nieuwe rolsysteem voor de genua
L’ancien et le nouveau Impeller de la pompe eau de mer du moteur !
De oude en de nieuwe impeller van de zeewaterpomp van de motor.