Nous avons quitté La Corogne de bon matin pour naviguer vers Muxía, un mouillage magnifique et super calme, Nous ne sommes pas seuls, il n’y a qu’un autre voilier, mais à ce stade, on se demande si c'est la solitude ou le mystère de l'océan qui nous guette !

Malheureusement, nous n'avons pas l'intention de rester plus qu’une seule nuit. Nous n’irons donc pas à terre. Le temps passe, et il serait imprudent de traîner trop longtemps, surtout quand on sait que les dépressions du Nord se rapprochent. Après tout, il y a tant à voir le long des côtes d'Espagne et du Portugal qu'il nous faut faire des compromis. Nous avons donc pris la décision stratégique de partir tôt le lendemain matin pour naviguer vers un mouillage juste devant le village du cap Finistère. Qui aurait cru que l'art de la navigation impliquait autant de planification ? Mais bon, la mer est notre terrain de jeu, et les compromis sont la règle du jeu !

We hebben A Coruña vroeg in de ochtend verlaten om naar Muxía te zeilen, een prachtige en super rustige ankerplaats. We zijn niet alleen; er is slechts één ander zeilbootje in de buurt. Maar eerlijk gezegd, zijn we eerder benieuwd of we de zee of de eenzaamheid zijn die ons volgt!

Helaas, gezien we maar één nacht hier gaan blijven liggen, hebben we geen plannen om aan land te gaan. De tijd verstrijkt, en we moeten voorzichtig zijn, vooral nu de depressies uit het Noorden zich aankondigen. Er is zoveel te zien langs de kusten van Spanje en Portugal dat we compromissen moeten sluiten. Dus hebben we strategisch besloten om de volgende ochtend vroeg te vertrekken naar een ankerplaats vlak voor het dorp van Kaap Finisterre. Wie had gedacht dat zeilen zoveel planning met zich meebracht? Maar goed, de zee is onze speelplaats, en compromissen zijn de spelregels!